Υπαίθριο Γραφείο

Το Υπαίθριο Γραφείο οργανώνεται ως ανοικτός αστικός χώρος που υποδέχεται εργασίες στο διαδίκτυο. Προτείνει ένα πλαίσιο που παλινδρομεί ανάμεσα στην άρνηση του ειδικού, τοπικού στοιχείου (η οποία συνδέεται με τη σύγχρονη άυλη εργασία στο διαδίκτυο) και στην αντίστροφη έμφαση στο τοπικό στοιχείο, στον φωτισμό κάποιας ιδιαίτερης περιοχής που περισσεύει στο κέντρο μιας παρηκμασμένης πόλης: η ειδική τοπική σκηνή υποδέχεται το "άτοπο πρόγραμμα". Ο χώρος εξυπηρετεί όσους δεν έχουν σταθερή βάση για εργασία ή όσους ενδιαφέρει η ευκαιριακή, απρογραμμάτιστη ή ad hoc οργανωμένη συνάντηση για συνεργασίες.
Το Υπαίθριο Γραφείο δοκιμάζει να υλοποιήσει (με επιτηδευμένη προχειρότητα) κάποια σκέψη για την σημερινή πόλη και ιδιαίτερα για την σημερινή Αθήνα. Η πρόταση συντάσσει φυγές προς διαφορετικούς ερευνητικούς άξονες.




Κάποια σύλληψη για την πόλη προϋποτίθεται της εγκατάστασης. Κάποια επεξεργασία εννοιών όπως αυτή της άυλης εργασίας έχει εδώ την ιδιαίτερη σημασία της. Η σύγχρονη πόλη (πριν αρθρωθεί ακόμη η πρόταση) εννοείται εδώ ως ερείπιο. 
Η πόλη δεν εχει φτιαχτεί για την ζωή στη ιδιαίτερη σημερινή συνθήκη. Κάποια μετάθεση της σημασίας του σκηνικού που απέμεινε σε μας ως "Αθηναϊκή κατάσταση" προϋποτίθεται για οποιαδήποτε αστική παρέμβαση. Κάποια ανάγνωση και ερμηνεία μπορούν να μεταστρέφουν τους υφιστάμενους χώρους σε κάτι επερχόμενο. Η επιλογή ενός αθηναϊκού ακαλύπτου για την εισαγωγή κάποιου προγράμματος μπορεί να θυμίζει "αστική ανακύκλωση": ο υπάρχων έρημος, κενός χώρος ανασυντάσσεται ως κάτι άλλο. Το κενό του ακάλυπτου χώρου μεταστρέφεται σε ενεργό "πλήρες" την ίδια στιγμή που προεκτείνει τον δημόσιο χώρο. Η λειτουργία του εξασφαλίζεται με λίγες αλλά καθοριστικές εισαγωγές επίπλων. Η αρχιτεκτονική του συντάσσεται περισσότερο ως έρευνα για τις έννοιες του σύγχρονου αστικού απορρίμματος παρά ως αγάπη για τον σχεδιασμό.  Η ρύθμιση των λειτουργιών μοιάζει σημαντικότερη από την προτεινόμενη "αρχιτεκτονική". Δεν υπάρχει πρόθεση αλλαγής της "εικόνας" του χρησιμοποιούμενου ακαλύπτου: κάποιος πλάγιος φωτισμός αλλάζει τη σημασία του χώρου, διατηρώντας την εικόνα του "ως έχει". Στην ίδια "σταθερή σκηνή" (για να θυμηθούμε την Αρχιτεκτονική της Πόλης του Aldo Rossi) παίζεται προσωρινά ένα άλλο έργο. Η πρόταση περισσότερο από την συγκεκριμένη υλοποίηση ενδιαφέρεται για θεσμίσεις της προσωρινότητας.


Κάποιες ρυθμιστικές σκέψεις για τη σύμβαση και τον κανόνα λειτουργίας κάθε περιοχής μπορεί να καθορίζουν με ολοένα μεταβαλλόμενο τρόπο πολλά σημεία της πόλης. Το δίκτυο ξεχασμένων ακάλυπτων χώρων της Αθήνας προσφέρει ενεργές περιοχές ημιδημόσιων προεκτάσεων που μπορούν με προσοχή να περιλαμβάνονται στον αστικό προγραμματισμό της πόλης. Τι θα μπορούσε να φέρει ένα πρόγραμμα για προσωρινές διαχειρίσεις των ακαλύπτων στο κέντρο της Αθήνας: το Υπαίθριο Γραφείο λειτουργεί περισσότερο ως ερώτημα προς αυτή την κατευθυνση παρά ως συγκεκριμένη απάντηση. Χωρίς κόστος το είδος του φωτισμού ενός χώρου μπορεί να αλλάξει προσωρινά τη σημασία του.
Μετά από την αρχιτεκτονική του μοντερνισμού συνηθίσαμε να διακρίνουμε με έμφαση το λειτουργικό προγραμμα μιας πρότασης από κάποια σκηνογραφία η οποία έντυνε το πρόγραμμα ως απλό εξωτερικό κέλυφος. Στη συγκεκριμμένη συνθήκη της σημερινής Αθήνας η αρχιτεκτονική ζητά κάποια στρατηγική αντιστροφή. Οι αρχιτέκτονες καλουνται να σκεφθούν τις νεκρές σκηνές της πόλης ως μεταστρέψιμες, "χωρίς" αλλαγή της σημερινής τους μορφής. Κάποια παραμόρφωση πρέπει να αποτελεί σχέδιο μιας σύγχρονης αστικής αρχαιολογίας. Οι νεκρές σκηνές καλούνται να οργανώσουν καταστάσεις, με προγραμματικές τους παραμορφώσεις, με αλλοιώσεις των σημερινών συνθηκών του κέντρου. Το κέντρο έχει πάψει να είναι φιλόξενο μπορεί λοιπόν να το αντιμετωλίζουμε ως κάτι ήδη νεκρό. Κάθε μια απ τις ζητούμενες σκηνογραφίες επαναδιαπραγματεύεται τις συνθήκες της αυριανής πόλης: ποια προγράμματα ζητάνε υλικές εννοήσεις της κοινωνικότητας στην επόμενη κοινωνία, που θα τείνει να οργανώνεται με άυλους τρόπους;
[ Readings on Immaterial Labor από το Lamb and Lamp Design Group ]

Η πρόταση χρησιμοποιεί ένα πλαίσιο (αυτό του Remap 3) και μια στρατηγική χορηγιών (αυτή του ΙΚΕΑ) για να διατυπώσει ερωτήματα σχετικά με τον αστικό ιστό  της σημερινής Αθήνας και με τη χρεοκοπία της αρχιτεκτονικής που ξέραμε. Οι πρώτες σημειώσεις για την αυριανή αρχιτεκτονική περιλαμβάνουν κάποια πρακτική non design που ζητά τους όρους εγκατάστασης αστικών συμβάσεων σε υφιστάμενες σκηνές της πόλης. Σε αυτο το πλαίσιο το ζύγισμα ανάμεσα στο παλιό και το επερχόμενο έχει αποφασιστική σημασία.
Η εγκατάσταση του Υπαίθριου Γραφείου περιλαμβάνει 48 τραπέζια, 100 σκαμπό, 48 λάμπες εργασίας, 9 μέτρα βιβλιοθηκών, έναν εκτυπωτή και έναν ψύκτη νερού. Στον αριθμό 2 της οδού Γιατράκου στο Μεταξουργείο, το Υπαίθριο Γραφείο στεγάζει το info point του Remap 3. Στον χώρο φιλοξενείται το βιβλιοπωλείο OMMU.
* ** ***